In oktober '21 ben ik bevallen van een prachtige dochter. Nu, januari '22 is officieel mijn 'verlof' afgelopen en pak ik langzaamaan mijn werkzaamheden weer op. Ik vind het heerlijk om weer aan het werk te zijn, maar het vergt wel veel planning nu, een hele nieuwe dimensie voor me! Ik hoop dat ik aan alle vraag kan voldoen maar ik voorzie dat ik ook wel eens 'nee' moet gaan zeggen, simpelweg omdat mijn nieuwe persoonlijke omstandigheden het niet toe laten. Natuurlijk ben ik gewoon bereikbaar voor vragen of voor het geven van informatie. Ook voorgesprekken kunnen gewoon doorgaan. 

Mochten wij al eens een voorgesprek gehad hebben en er is nu sprake van een overlijden, neem dan vooral contact op. Ik zal alles in werking stellen om te kunnen begeleiden en anders kijken we samen wie mij het beste kan waarnemen.

Zwanger!

Tot ons groot geluk zijn mijn vriend en ik in blijde verwachting, in oktober hoop ik te bevallen. Dat maakt dat ik het vanaf nu (10 september) rustiger aan ga doen en even niet beschikbaar ben voor het uitvoeren van uitvaarten, het (lange) staan en lopen wordt me wat zwaar en ik wil me voor de uitvaart natuurlijk volledig kunnen inzetten met mijn volledige aandacht voor u, en dat lukt nu met een trappelende baby in mijn buik niet zo goed. Natuurlijk ben ik gewoon bereikbaar voor vragen of voor het geven van informatie. Ook voorgesprekken kunnen voorlopig nog gewoon doorgaan. 

Mochten wij al eens een voorgesprek gehad hebben en u belt nu in verband met een overlijden, neem dan vooral contact op, dan kijken we samen wie mij het volgens uw eerder gemaakte wensen het beste kan waarnemen.

september '21

Bij een ‘mooi afscheid’ gaat het volgens mij niet om aantal bezoekers,

om hoeveel mensen mógen er komen, maar om de vraag:

wat vind ik belangrijk om waardig afscheid te kunnen nemen?

Met een klein groepje dierbaren is het afscheid doorgaans intiemer en persoonlijker.

En misschien heeft de overledene een grote vriendenkring, een heel aantal collega’s, een grote familie, een actief en interessant verenigingsleven, etc.,

dat maakt nog niet dat zij erbij móeten zijn als het moment van

definitief afscheid nemen van het lichaam, daar is.  

Ook, of misschien wel juist, zonder hen, is goed afscheid nemen mogelijk.

Gisteren, 14 december heeft minister-president Rutte een nieuwe, strenge lockdown aangekondigd. Hoewel Nederland er nu, na de mededeling van gisteren weer wat anders uit gaan zien, zijn de regels omtrent uitvaarten ongewijzigd.

Bij uitvaarten mogen nog steeds maximaal 100 personen aanwezig zijn, mits de afstand van 1,5 meter gehouden kan worden. Crematoria moeten hun maximale aantal gasten afstemmen op de beschikbare ruimte.

Bij bijvoorbeeld crematorium Haskerpoort in Heerenveen kunnen 90 gasten op 1,5 meter afstand van elkaar in de aula plaatsnemen, 10 anderen kunnen plaatsnemen in de ontvangsthal en / of de familiekamer en via een videoverbinding de uitvaart volgen.

Bezoekers van de uitvaart moeten corona-klachtenvrij zijn en bij binnenkomst hun handen desinfecteren. Als de condoleance op dezelfde locatie plaatsvindt als de uitvaart is een nazit met een hapje en drankje mogelijk. Uiteraard wordt er bij de condoleance geen handen geschud / niet geknuffeld.

15 december 2020 

Nieuwe “uitvaartregels” in verband met Corona

Er zijn nieuwe regels opgesteld ten aanzien van het maximale aantal gasten bij een uitvaart. Deze regels zijn er natuurlijk op gericht verspreiding van het virus tegen te gaan en daar kan ik en u hoop ik ook, alleen maar achter staan. En hoewel ik van mening ben dat de focus bij het organiseren van het afscheid van uw dierbare moet liggen bij de vraag: hoe doen we dat zo mooi mogelijk, en niet bij: hoeveel gasten mag ik uitnodigen, hieronder geef ik u de nieuwste regels:

Wat zijn de uitvaartregels voor een uitvaart in deze periode?

Zoals in de persconferentie van dinsdag 13 oktober besproken is moeten restaurants vanaf 14 oktober 22.00 uur hun deuren sluiten. Dit houdt in voor de mensen die een “unieke” uitvaartlocatie willen hebben, zoals bijvoorbeeld een restaurant, dat dat op dit moment niet mogelijk is. U kunt wel gebruik maken van de zalen van een uitvaartlocatie bij een begraafplaats of crematorium. Hierbij dient men rekening te houden met een maximum van 100 personen binnen (en maximaal 250 personen buiten) als de 1,5 meter regel nageleefd kan worden. Het aantal personen, is exclusief het personeel. Alle leveranciers die dus werkzaam zijn tijdens de dag van de uitvaart worden niet als gasten meegeteld. Het verzoek is dat men een mondkapje draagt maar dit is (nog) niet verplicht. Ondanks de aanscherpingen van de maatregelen op de groepsgrootte in openbare ruimtes, blijven uitvaarten dus uitgezonderd. Wanneer er gekozen wordt voor een andere locatie, bijvoorbeeld een zaal, dan gelden er andere regels. Houdt dan rekening met maximaal 30 personen binnen en maximaal 40 personen buiten, inclusief personeel, mits de 1,5 meter gehandhaafd kan worden.  

oktober 2020

De invloed van corona op de uitvaart… aanpassen, maar goed afscheid is nog steeds mogelijk.

Het is een uitzonderlijke tijd voor iedereen. Alles wat we tot zes maanden geleden nog heel normaal vonden, staat nu ineens in een heel ander daglicht. Zo ook het vormgeven van een uitvaart. Voorop staat dat het onze gezamenlijke verantwoordelijkheid is om het virus niet te verspreiden.

En juist nu, nu u behoefte hebt aan een arm on de schouder, een knuffel, een hand die de uwe vast pakt moeten we fysiek afstand houden. Dat is bijzonder verdrietig. Maar een goed afscheid van een dierbare is nog steeds mogelijk.

Een hele uitvaart komt er wellicht anders uit te zien dan dat u aanvankelijk voor ogen had.

Voor wat betreft de verzorging van een overledene en het directe contact met familie gelden aangepaste regels. Ik hou me zo goed mogelijk op de hoogte van de nieuwste ontwikkelingen, zowel de regelgeving vanuit de overheid als de invulling daarvan in de praktijk. Toch ben ik mij er van bewust dat bij verschillende televisieprogramma’s meningen van onder andere collega’s worden gegeven, als ware het feiten. Goed bedoeld, maar lang niet altijd op iedereen van toepassing. Wees er van bewust dat wat de ene schetst, slechts een interpretatie kan zijn van zijn/haar mening, en niet per definitie de waarheid!

De begeleiding van de uitvaart zal meer op afstand plaatsvinden, maar dat zegt niet dat elke uitvaartverzorger ervoor kiest om de bespreking volledig telefonisch te doen: ik vind het bijvoorbeeld onverminderd van belang persoonlijk met u kennis te maken. Het fysieke contact zal zoveel mogelijk beperkt worden (geen handen geven, afstand houden) en de bespreking vindt plaats met maximaal 4 andere personen (die geen corona-gerelateerde / griepachtige klachten hebben).

Het verzorgingsteam zal de overledene verzorgen, met evenveel respect als altijd. Echter zullen zij nu zonder uw aanwezigheid verzorgen en kleden. Mocht u wel graag willen assisteren, dan kijken we wat mogelijk is, het ene verzorgingsteam gaat hier anders mee om dat het andere. Uiteraard mag u zelf de overledene ook verzorgen. De overledene mag nog steeds thuis opgebaard worden, in bed of een open kist, wat u wilt.

De overdracht van het virus gaat via druppels die ontstaan door hoesten en niezen. Dat doen overledenen niet meer… Na het overlijden vormt dit dus geen risico meer. Het virus overleeft maar kort buiten het lichaam: het is nog wel aan te tonen maar niet meer besmettelijk. Toch zullen leden van het zorgteam persoonlijke beschermingsmiddelen dragen. Bij het verplaatsen van een lichaam, bijvoorbeeld bij het optillen, kan namelijk nog wel eens lucht ontsnappen, vandaar.

Het dragen van de kist, het vervoer in de rouwauto, het is allemaal aangepast, maar nog steeds mogelijk. Condoleancebezoeken en uitvaartplechtigheden mogen op moment van schrijven, uit maximaal 30 personen bestaan. Er is op locatie géén horeca dus een nazit kan niet plaatsvinden.

Denken in mogelijkheden: wat kan er nog wél!

U kunt denken aan een live stream via het internet (rechtstreekse uitzending), of een video opname van de plechtigheid zodat deze op een later moment aan belangstellenden, gezamenlijk kan worden getoond. In plaats van een toespraak houden, kan deze opgestuurd worden, en eventueel door een ander voorgelezen worden. De herdenkingsplechtigheid kan ook later gehouden worden, als de crisis voorbij is en we wel weer bij elkaar mogen komen. En dan bijvoorbeeld in het bijzijn van de urn, of bij het graf op de begraafplaats.

Mijn belangrijkste boodschap is: laat u niet bang maken door de spookverhalen en horrorbeelden vanuit bijvoorbeeld Italië en Spanje, die tonen dat overledenen op bed blijven liggen, begraven worden zonder enige aanwezigheid, “opgestapeld” worden in kerken, etc. Dat is in Nederland, Godzijdank, niet aan de orde!

Een waardig afscheid blijft voor iedereen, wellicht aangepast, mogelijk!

Mocht u met een overlijden te maken krijgen: laat goed weten wat u wilt, en kijk dan wat er wél mogelijk is.

Ik wens u gezondheid in deze verwarrende tijd!

maart 2020

Berichtgeving ivm Corona:

In verband met het corona-virus heeft iedereen momenteel te maken met extra maatregelen en aangepaste regelgeving ten aanzien van uitvaarten en de organisatie daarvan.

Ik hoor en zie veel spookverhalen en horrorbeelden van bijvoorbeeld overleden mensen in een huis, wachtend op enige verzorging en van kisten in kerken in Italië en Spanje, die worden opgestapeld, wachtend op de uitvaart.

Zover gaat het in Nederland niet komen!

Voor uitvaartverzorgers zijn er richtlijnen opgesteld door de branche-organisatie. Ik ben niet aangesloten bij deze organisatie maar zal, waar mogelijk, de adviezen wel opvolgen. Er zijn ook punten waar ik absoluut afstand neem van de richtlijnen, bijvoorbeeld van het advies de uitvaart alleen nog telefonisch te bespreken. Ik ga hier niet in mee!

Niettemin, er zijn veel uitvaartcentra en crematoria die zich wél aan deze richtlijnen houden. En er is onderling óók onduidelijkheid en verschillen. Zo wordt landelijk gezegd dat er geen bijeenkomsten van +100 personen georganiseerd mogen worden, anderen spreken over -30, weer anderen hebben het over slechts ‘de eerste lijn familieleden’ (ouders en kinderen) zijn welkom bij een uitvaart.

Op het moment dat ik met u een uitvaart organiseer zullen we moeten kijken welke locatie welke regels hanteert. Dit kan per locatie maar ook per dag verschillen.

Ik ga er vanuit dat overal een mouw aan te passen is.

Ik neem de richtlijnen serieus en veiligheid ten aanzien van de gezondheid is belangrijk. Ik verwacht dat u ook de voorzorgsmaatregelen ten aanzien van hygiëne naleeft.

Samen vinden we een oplossing en als paal boven water blijft staan: een goed afscheid is belangrijk!

enkele links:

https://www.rivm.nl/coronavirus/covid-19/informatie-voor-professionals/postmortale_zorgverlening

https://www.bgnu.nl/nieuws/2020/restrictie-genodigden-voor-uw-uitvaartplechtigheid/

https://www.lvc-online.nl/actueel-details/maatregelen-ter-voorkoming-van-verdere-verspreiding-van-het-coronavirus

maart 2020

Doodgewoon in de klas

Ik mocht de uitvaart van een meneer verzorgen. Toen zijn kleinzoon na het overlijden, maar vóór de uitvaart naar school ging, vertelde hij enthousiast tegen meester: mijn opa is dood, en vrijdag gaan we hem in de oven zetten! De meester reageerde met: “oh, dan moet jouw vader even een verlof-briefje invullen”.

Verder negeerde de meester het onderwerp, het verdriet, het enthousiasme, de opwinding… alles, van Duncan… De meester wist niet hoe hij hier mee om moest gaan.

Ik sprak Guus Sluiter, directeur van het museum Tot Zover, hierover, en hij wees mij op het ambassadeursprogramma van ‘Doodgewoon in de klas’.

Ik heb mij hiervoor aangemeld en een workshop gevolgd. Want ik kan veel van zo’n reactie van de meester van Duncan vinden, als ik er over nadenk, bedenk ik me dat het inderdaad voor meesters en juffen een lastig ‘iets’ is. Weten zij wel genoeg over het onderwerp, kunnen zij dit, met hun eigen emoties en bagage bespreekbaar maken? Zijn zij bestand tegen eerlijke, oprechte en directe vragen van kinderen die bij dit, vaak emotionele onderwerp horen?

Dankzij de workshop heb ik methodes, materialen en kennis in huis om basisschoolkinderen rustig kennis te laten maken met het onderwerp ‘dood’. Ik kan in de klas, alleen of samen met de leerkracht, een gastles verzorgen om kinderen iets te kunnen voorbereiden op de dood, het onderwerp wat zij ongetwijfeld tegen gaan komen in hun leven.

Voor meer informatie kun je met mij contact opnemen of kijken op de site:

https://www.totzover.nl/educatie/gastsprekers-op-een-rij/

 “Sociale media twijfel”  –  even geen updates

Is het ramptoerisme of een wanhopige poging van reclame of misschien toch oprechte meelevendheid als ik een collega op facebook haar diensten zie aanbieden voor het organiseren van de kinderuitvaarten na het drama in Oss?

Is het informeren (dat het anders kan) of ‘over de rug van.. reclame’ als een collega schrijft dat hij géén vingerafdrukken van uw overleden dierbare maakt en ze vervolgens aan u verkoopt?

Moet ik ook niet eens een column schrijven over de leuke opmerking van ‘de kleinzoon van… ‘ bij de uitvaart van opa? En vloggen over, dat, hoe verkouden ik ook ben, ik ’s nachts tóch naar die familie ga, en daar absoluut een goed gevoel aan over hou?

Is er echt behoeft aan een ‘Rituals geur-herinneringstuin’ en willen ‘voortbestaanden’ vanaf nu met een parfum lopen die de geur van hun dierbare heeft gevangen?

Willen bedroefden met lego spelen en vinden zij troost in een kiezelsteen waar de naam van hun dierbare op staat geschilderd?

Is mijn functienaam ‘uitvaartverzorger’ niet heel ouderwets, en moet ik dat niet eens veranderen in funeral planner, uitvaart-ontzorger of uitvaartregiseur? Ik ben immers een moderne jonge vrouw…

Heel bewust heb ik al ruim een jaar niks nieuws op mijn site vermeld. Geen nieuwe referenties gepubliceerd (terwijl die er gelukkig wel zijn), geen nieuwe foto’s geplaatst en geen nieuwe informatie toegevoegd. Volgens mij is er namelijk niks nieuws onder de zon. Rouwen blijft het zelfde. En dood gaan mensen nog steeds. En ja, in die wereld werk ik. Maar dat behoeft volgens mij geen opsmuk of publiciteit. Laten we gewoon ons werk doen en zorg dat je dat zo goed en oprecht mogelijk doet, dat is mijn idee. Geen vlog of vlag van MadelieF. Geen feest-funeral of facebook met mij.

En nu stop ik met deze update, want het begint al aardig op een column te lijken!

"We nemen opa maar niet mee hoor, naar oma's uitvaart. Hij snapt er toch niets van.  Opa is dement... "

In de praktijk krijg ik zo vaak dit soort opmerkingen te horen. Daarom heb ik afgelopen zaterdag de trainingsdag van 'Samen Dementievriendelijk' gevolgd, een initiatief van o.a. uitvaartzorg Terramor, Alzheimer Nederland en PPGM. In Nederland leven naar schatting 270.000 mensen met dementie. Omdat we steeds ouder worden, stijgt dat aantal in 2040 naar 550.000.  Het helpt als mensen dementie niet alleen herkennen, maar vervolgens ook iets kunnen betekenen voor iemand met dementie of een familielid of mantelzorger.  Mijn kennis omtrent dit onderwerp is gegroeid en ik mag mij nu 'Dementievriendelijk Uitvaartverzorger' noemen. 

december 2017

De pot verwijt de ketel...

Elke week verschijnt er in de media wel een stuk over de uitvaartbranche. Televisieprogramma’s, krantenberichten, tijdschriften, columns: veel lees of zie ik bewust niet, maar soms….

Afgelopen zaterdag kwam het stuk “kies gerust voor een kist met een krasje” uit NRC mij onder ogen. Dit stuk heeft mij geraakt: totaal abject en hypocriet wat mij betreft.

Besparingsdeskundige Marieke Henselmans suggereert dat nabestaanden in een paar uur tijd álles moeten (laten) regelen terwijl zij in een staat verkeren “dat zij zich alles wijs laten maken”. Alsof iedere nabestaande volledig ontoerekeningsvatbaar is.

Natuurlijk zijn er ‘rotte appels’ in het vak. Net zo goed als er kappers zijn die je haar verknippen en behangers die de verkeerde lijm gebruiken.

Ik werk als ‘eenpitter’, met regelmaat voor “één van de grote drie” en af en toe ook voor een budget-ondernemer. Bij geen van allen bespeur ik ook maar enige noodzaak om nabestaanden op kosten te jagen. Door de in het stuk genoemde 'maniertjes' van een dure bloemist aanraden en marge vangen, of hen een schuldgevoel aan te praten als ze geen volgwagen willen. Hou toch op!

Uitvaartondernemers zijn vakmensen, zij weten van het verdriet en de gemiddelde, geschoolde collega houdt hier wel degelijk rekening mee, in plaats van het gesuggereerde ‘maakt hier gebruik van’.

"(...) de ideale toestand om je van alles wijs te laten maken.

Uitvaartondernemers maken daar gebruik van."

De regie in eigen hand houden is als mens, dus ook als nabestaande, altijd verstandig. Maar ook daar wordt je bij geholpen, bijvoorbeeld doordat de uitvaartondernemer nauwelijks gesloten vragen stelt. Belangrijke en dure beslissingen? Denk daar nog maar gerust even over na, misschien zie je het morgen anders.

“(…) Wat nabestaanden voor hun verzekering krijgen blijft ongewis”?

Natuurlijk niet, je kan toch je polisvoorwaarden lezen?! En anders bel je eens met je maatschappij om te checken wat er in je polis zit? Wat kan ik me over dit soort dingen opwinden, wat een onzin. Maar gelukkig… de aap is uit de mouw:

 “(…) de kosten stijgen (…) en dat komt omdat de commercie zijn werk doet.”

En kennelijk vaart mevrouw Henselmans daar wel bij, zij geeft een boekje uit waarin je dit soort oppervlakkige, eenzijdige, bekrompen suggesties allemaal kan lezen. Een leesboek én een werkboek, samen voor slechts € 27,80.

De pot verwijt de ketel dat 'ie zwart ziet. 

https://www.nrc.nl/nieuws/2017/11/17/kies-gerust-voor-een-kist-met-een-krasje-14078585-a1581627

Vandaag heb ik een collega geassisteerd bij een uitvaart in de Dominicuskerk in Amsterdam. Elkaar assisteren is niet alleen nuttig, maar ook leuk, zo kom ik op plaatsen die ik zelf (nog) niet regel. Wat een prachtige indrukwekkende kerk is dit. Op een zéér toeristische plek, dus mijn taak was vandaag de toeristen buiten de deur houden, die graag even bij de uitvaart kijken wilden. Helaas, vandaag niet! Ook het parkeren nabij de kerk is een uitdaging, maar gelukkig is de gemeente welwillend.

De kerk is een creatie van Pierre Cuypers en hij was niet alleen verantwoordelijk voor het gebouw maar ook voor de aankleding. De kerk is ingewijd in 1894. Elke zondag om 11.00 uur wordt er een oecumenische viering gehouden. (http://dominicusamsterdam.nl/)

september '17 

Voor de uitvaart van vandaag verwachte de familie ruim 400 bezoekers. Omdat de locatie van de plechtigheid en de plaats van begraven ver uit elkaar liggen, hebben we voor de genodigden als rouwstoet touringcars ingezet. Wat een prachtige stoet was dat op deze verdrietige en regenachtige dag!

augustus '17

Het zal rond 1992 geweest zijn. Mijn vriendinnen en ik waren een jaar of 14, 15 jaar oud toen we hoorden dat Mark bleef zitten. Dat betekende dat we een stapje dichterbij 'die jongen van de derde' kwamen, hij werd meer bereikbaar, dachten we, hoopten we. 
Mark, dé Mark, lang, knap, donker haar, witte spijkerbroek, nonchalant en ogenschijnlijk zelfverzekerd, zwaaide hij naar ons, de giechelende, Mavo meisjes. Allen in stilte verliefd.

Met de broer van Mark stond in november '16 een interview in LINDA magazine en nu is dan Marcel zijn boek uit: "Gelukkig hebben we de foto's nog". 
Zo prachtig als wij pubermeisjes Mark vonden, zo verschrikkelijk onzeker was hij over zichzelf. Hij is (jaren later) aan de drank verslaafd geraakt, hij kon niet meer leven met zijn angsten en depressies. 
Maar ook niet met zijn verslaving, hij kiest voor euthanasie. Wat dat met zijn familie en vooral met zijn broer heeft gedaan is te lezen in dit aangrijpende en indrukwekkende boek.

"Het verhaal van deze minder bekende vorm van euthanasie deed voor publicatie internationaal al veel stof opwaaien. Het boek is een persoonlijk verhaal over het verliezen van een dierbare: het ongeloof, de herinneringen, het verdriet, het afscheid, maar ook de vraag: hoe goed ken je iemand eigenlijk?"

Vandaag uitgekomen, een aanrader.

https://www.bol.com/nl/p/gelukkig-hebben-we-de-foto-s-nog/9200000075970240/?suggestionType=suggestedsearch

augustus '17 

Twee weken geleden was ik op vakantie op Sicilië (it). In Palermo bevindt zich een bijzonder museum dat ik niet zomaar aan mij voorbij kon laten gaan: de catacomben van de kapucijnen (Catacombe dei Cappuccini). In de 16e eeuw had het kerkhof niet genoeg plekken om de doden te begraven. Totdat er meer ruimte was legden de monniken de overledenen in de crypten. Hier mummificeerden de lichamen en gaandeweg werd dit als statussymbool gezien.Nu bevatten de catacomben ruim 8000 mummies, het is vol, en deze zijn rechtop tegen de muren gezet.

Oorspronkelijk werden de mummies door familieleden bezocht, vandaag is het een toeristische attractie. Ik vond het heel bijzonder om te zien. Hoewel ik in tegenstelling tot een paar andere bezoekers er niet groen en misselijk uit liep, vond ik het na 6 gangen aangestaard door duizenden mummies ook wel genoeg...

Ben je in de buurt, het is zó bijzonder, zeker een bezoekje waard!

juni '17

Voor niet iedereen is het hebben van een vader vanzelfsprekend. Op Lindanieuws een mooi stuk hierover.

https://www.lindanieuws.nl/nieuws/hoe-is-het-om-geen-vader-meer-te-hebben-op-vaderdag/ 

juni '17

Vanaf vandaag is MadelieF voor het komende jaar Vriend van de Brug, in de krant en op de website!

de Brug onderscheidt zich op alle fronten van andere reguliere gratis nieuwskranten. Niks ‘meer van hetzelfde’; maar het verhaal van de wijk in verhaal en beelden. Het is een kwaliteitskrant met een oplage van 70.000 exemplaren, die door zijn formule en uitstraling zeer goed ontvangen wordt in Amsterdam-Oost en omstreken: Durgerdam, Schellingwoude, Funenpark, en Diemen-Noord.

Maandelijks besteedt de redactie naast aandacht voor algemeen nieuws ook volop aandacht aan Amsterdamse historie, natuur, sport, bijzondere verhalen, mooie interviews met bekende en opvallende mensen en interessante bedrijven uit de omgeving.

Naast huis-aan-huisverspreiding (65.000 stuks) worden maandelijks 17 displays gevuld met 5.000 kranten, die onder andere staan bij het stadsdeelkantoor Oost, Ikea Zuid Oost, Landmarkt en Maxis Muiden. Ook ligt de krant op vele leestafels. 

https://debrugkrant.nl/nieuws/

mei '17